Forum Debian Users Gang

Leśniczy. Ale to potrzebne są specjalne studia.

W Kanadzie i USA jest coś, czgo u nas ze świecą szukać.
Zawsze się poznają na tym, co człowiek umie, i do czego się nadaje.

W dodatku maszt w tamte rejony możesz sobie postawić w domu.
Jeśli chcesz zdobyć renomę w bezpieczeństwie serwerowym, to ja zaczałbym na Twoim miejscu od napisania latki na Xena, żeby bez problemu pracował na jaju z maksymalną ochroną Grsecurity, jak w multimediach, to jakiś program, względnie udział w jakimś popularnym projekcie, choćby trochę łatek czy jakieś fajne moduły do Firefoxa.
A jak w kryptografii, to np popraw GPG, żeby obrabiał klucze 16000 bit.

Bo sam dyplom uczelni z drugiego końca świata moze się okazać mniej warty, od papieru, na którym go wydrukowali, jeśli za tym dyplomem nie będą szły faktyczne umiejętności i kreatywność  w rozwiązywaniu problemów.

Największym atutem są  osiągnięcia, choćby niewielkie, ale możliwe do zweryfikowania bez twojego udziału.

Pozdrawiam
;-)

Ostatnio edytowany przez Jacekalex (2012-03-25 08:23:58)

Zostań latarnikiem :)

np w Kanadzie o której mowa w innym wątku wujek geodeta, jeździł badać próbki skał na północy,

Chyba geolog, i tu też są potrzebne studia.

Ostatnio edytowany przez sal_i (2012-03-25 07:57:21)

obejrzyj sobie INTO THE WILD.

@yantar:

Tyle że u mnie te wahania nastrojów trwają już dobre... hmmm 10 lat? I jak patrzę dookoła siebie, oglądam wiadomości czy słyszę tego czy innego polityka to nasilają się coraz bardziej, rodzina nie(?)stety też na mnie tak działa(często bardziej niż niejeden polityk :/ ) do tego dochodzi praca... ale nie tyle wykonywane zadania - te lubię - co świadomość że aby coś osiągnąć trzeba, albo wchodzić komuś w d***e, albo łazić na wszystkie popijawy, albo mieć odpowiednie "plecy" (tutaj to akurat typowo polska specyfika niestety :/ ).

Wiem że wychodzi na to że się żalę... a nie o tym miał być temat, za co sorry. Wątek założyłem z nadzieją że ktoś rzuci listę zawodów w stylu pracy na platformie wiertniczej - ciężkiej, ale zarazem bardzo opłacalnej i nie wymagającej wielkich "interakcji" z ludźmi... na razie to chyba tylko leśnik spełnia takie założenia a i to nie do końca... kurcze a może jakaś praca zdalna, nie wiem - tyle się o tym mówi, ale jak przyjdzie co do czego to wychodzi na to że takiej pracy albo nie ma, albo ja szukać nie umiem :/

Huk nawet na platformie nie działa się samemu. Owszem jesteś z dala od ludzi na tygodniowej lub dwutygodniowej zmianie (zależy gdzie platforma). Tyle, że jesteś zamknięty z inną mała grupką ludzi z którymi trzeba się przez ten czas dogadać. Pewnie można być kontrolerem i cały dzień łazić po platformie sam i sprawdzać czy gdzieś nie ulatnia się gaz ale to wiadomo fucha o która ciężko.
Osobiście rozumiem cię w pełni bo sam rozglądam się za jakimś w miarę samodzielnym stanowiskiem, pracy "zespołowej" najadłem się przez ostatnie dwa i pół roku po uszy.

Tobie konkretnie chodzi o coś takiego :D
http://www.emito.net/wiadomosci/anglia/najlepsza_po … e_505538.html

Huk napisał(-a):

@yantar:

Tyle że u mnie te wahania nastrojów trwają już dobre... hmmm 10 lat?

Kurczę. Ja mam  wahania nastrojów jakoś od 8 lat co miesiąc (czasem częściej, zależy od cyklu) , i też zawsze wtedy mam ochotę wyjechać daleko, w dzicz, z dala od bliskich bo nawet Ci mnie denerwują.

Eh, Huk. Pierwsze lata pracy - hartuj się zamiast wyjeżdżać i latać za grizzly, z nie jednym debilem przyjdzie Ci pracować. Za szybko zaczynasz mieć dość.

Cóż pozostaje kwestia tego czy chcesz pracować w zawodzie. Tu niewielkie pole manewru, albo inna firma albo wolny strzelec. Z innej beczki przebranżowienie (zakładając, że nie boisz się pobrudzić). Obecnie lata mi po głowie zrobienie kursu spawalniczego (albo i paru choć to dość kosztowna sprawa). Jak by się człowiek gdzieś załapał to nikt spawaczowi nad głowa nie stoi i nie truje d... bzdetami. Za granica spawacz z papierami może zarobić naprawdę spora kasę, jeśli wciąż myślisz o wyjeździe. Co do bzdurnych pogaduszek to chyba mamy podobne odczucia. Czasem i owszem ale jak pracujemy to pracujemy, a nie zawracamy faje. Jedyna różnica, że u mnie nie ma miłej, rodzinnej atmosfery, a prezesi non stop wiszą na monitoringu XD

Ostatnio edytowany przez yantar (2012-03-26 02:25:39)

Fobia społeczna (nerwica społeczna, zaburzenie lęku społecznego) — zaburzenie lękowe z grupy zaburzeń nerwicowych, często mylone z nadmierną nieśmiałością, w którym chory odczuwa lęk wobec wszystkich lub niektórych sytuacji społecznych[1]. Lęk dotyczący kontaktów z innymi ludźmi powoduje znaczne ograniczenia życiowe u osób z tym zaburzeniem. Fobia społeczna jest jednym z najczęściej diagnozowanych zaburzeń psychicznych[2][3]. Przez niektórych naukowców uznawana za chorobę cywilizacyjną[2].

Człowiek dotknięty tym schorzeniem może przypominać osobę z cechami nieśmiałości, jednak w wypadku fobii społecznej główną różnicą jest występowanie bardzo silnego unikania sytuacji społecznych oraz cierpienia, spowodowanego wpływem zaburzenia na kontakt z innymi ludźmi. Osoby z fobią społeczną są mało towarzyskie i skryte, uskarżają się na brak tematów do rozmów oraz uważają się za osoby nieatrakcyjne. Niekiedy może występować u nich skłonność do nadużywania alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych, które doraźnie zmniejszają odczucie lęku. Osoby dotknięte fobią społeczną bardzo często rezygnują z życia towarzyskiego, a niekiedy ograniczają też wyjścia z domu do niezbędnego minimum, ponieważ poza najbliższymi krewnymi i znajomymi kontakty z innymi ludźmi wywołują u nich uporczywy lęk[2]. Ze względu na trudności w kontaktach międzyludzkich osoby takie mogą prędzej szukać kontaktu z innymi ludźmi poprzez Internet[8]. Niektórzy chorzy z fobią społeczną są w stanie zapanować nad swymi objawami i tłumią lęk w sobie, na zewnątrz sprawiając tylko wrażenie introwertyków, ludzi spokojnych i opanowanych[2][5][8]. Rzadziej manifestują radość i swobodne zachowanie, bardziej typowa jest ich powaga i nadmierne kontrolowanie mimiki i zachowania.

Osoby cierpiące na fobię społeczną:

unikają wystąpień publicznych
unikają jedzenia i picia w miejscach publicznych
nie odzywają się w towarzystwie innych
unikają rozmów, zwłaszcza z osobami, które są dla nich autorytetem
nie mogą pracować, gdy ktoś na nich patrzy
prowadzą najczęściej samotniczy tryb życia

http://pl.wikipedia.org/wiki/Fobia_społeczna

http://fobiaspoleczna.info/

też tak mam. po prostu charakter a psychologowie i inni sami wymagający leczenia skategoryzowali to jako fobia. MOŻE FREELANCER

z drugiej strony jak Huk ma az tak wielkiego egzystencjalnego dola i slaba glowe, to moze sie wpedzic w alkoholizm,

Sorry że po takim czasie, ale przez kilka dni nie miąłem dostępu do netu, bo byłem na szkoleniu (na którym to wspaniałe teściki unijne tylko potwierdziły że powinienem szukać pracy "niezależnej" ;] ale to tak btw).

Na wstępie dzięki wszystkim za informacje, na pewno pomogą one podjąć decyzję co dalej ze sobą począć.

Co do tych "zaburzeń" to też na to trafiłem ;] ale to raczej nie to - jest różnica pomiędzy nielubieniem pracy z ludźmi, a panicznym strachem przed nią, z tego co kojarzę tacy ludzie mają naprawdę przerąbane bo praca w towarzystwie może się u nich kończyć bólami głowy, wymiotami a nawet poważniejszymi schorzeniami - w moim wypadku nic z tych rzeczy nie ma miejsca, po prostu jedni lubią robić coś z ludźmi a inni nie, ja należę do tej drugiej grupy. Inna sprawa że tak jak @Contravene napisał, dzisiaj wszystko próbuje się podciągać pod jakieś zaburzenia i tak potem wychodzi że osoba nie lubiąca ludzi (a to że jest za co chyba nikogo przekonywać nie muszę) jest uważana za chorą, bo przecież "każdy człowiek powinien chcieć mieć jak najwięcej znajomych, łazić na imprezy itd" ;]