Forum Debian Users Gang

Minio napisał(-a):

Poza tym ostatnio widziałem dyskusję developerów Debiana (nie mogę znaleźć linka)

Służę: http://lists.debian.org/debian-gtk-gnome/2011/03/msg00022.html

A ile to waży? W dysku? Bo RAM widzę: circa 300MB.

Kiedy toto zawita do Sida?

Jak ostatnio testowałem gnome-shell i muttera, to całe to cudo miało może aż 30% możliwości Compiza, przy podobnym apetycie na akcelerację grafiki.

Dlatego na razie mi się specjalnie nie spieszy. ;)

Poza tym ciekaw jestem, jak będzie z kompatybilnością softu napisanego na Gtk2, żeby nie było takiego cyrku, jak KDE3 i 4,czy np Gtk1 i 2.

Ale czy to wyżej na screenach nie jest przypadkiem gnome shell, na jakilinux wygląda normalnie, jak stare

Ten fallback jest dla sytuacji, kiedy akceleracja grafiki nie wyrabia się z Gshell.

Nie wiem jak wam, ale wcale mi się nie podoba, że gnome na chama próbują minimalizować.. tylko czemu wywalając użyteczne funkcję ?

Fallback można "wymusić" w ustawieniach:
http://www.dedoimedo.com/computers/gnome-3-fallback.html

U mnie na dosyć nowym komputerze z GF430, Gnome3 (live fedory) nie uruchomiło mi się z gnome-shell, tylko z fallback. Na starym (radeon 9200) natomiast czcionki są nieczytelne, ale tylko te w gnome-shell, w oknach już jest normalnie. Pamiętam, że gdy uruchamiałem wersje beta nie było takich problemów, tylko ona bazowała chyba na opensuse.

Ostatnio edytowany przez panjandrum (2011-04-07 12:57:57)

ArnVaker napisał(-a):

PS U mnie livecd startowało od razu do pulpitu, nie wiem jak można oskubać wcześniej kernel. :)

Hm, ja wgrywam Live na pendrive (szkoda płyt ;) ), uruchamiam ponownie komputer, każę zbootować system z USB  i po chwili pojawia mi się bootmanager (wydaje mi się, że to gfxboot). Tam można wybrać failsafe mode, zmienić kernel (F4) albo wpisać argumenty dla kernela przed uruchomieniem (np. acpi=off ;) ).

Są już dostępne obrazy Live openSUSE. Są o tyle lepsze od Fedory, że mają opublikowane sumy SHA256 (można sprawdzić poprawność pliku) oraz są udostępnione architektury i686 oraz x86_64.

Ja przed chwilą pobrałem swoje obrazy z GNOME 3, jak wrócę do domu to potestuję :) .

Nawiasem mówiąc, równolegle z GNOME 3 ukazało się KDE 4.6.2, ale chyba nie zdobyło zbyt dużo medialnego szumu ;) (zwłaszcza że to wersja z poprawkami, więc niczym specjalnym nie różni się od KDE 4.6.1).

Może bym se po testował to GShell na debku, pytanie tylko czy nie rozwali mi to ustawień paneli?
http://dl.dropbox.com/u/4118086/zrzut_ekranu-synaptic.png
No niczym się nie różni od trójki :]

kolega trzy posty wyżej napisał(-a):

już w zależnościach jest PA.

lipa trochę

Rzuciłem okiem na zależności i mi się odechciało :|

Ostatnio edytowany przez raven18 (2011-04-07 16:29:11)

ArnVaker: bo menu bootloadera jest tylko na openSUSE ;) . Wcześniej tylko raz sprawdzałem wersję z Fedory i wydawało mi się, że tam też jakieś menu jest — okazuje się jednak, że nie ma (no chyba że było na wersji z 31 marca a nie ma na wersji z 6 kwietnia, ale nie chce mi się sprawdzać, zwłaszcza że to mało prawdopodobne).

W ogóle wersja openSUSE jest IMO lepsza — ma więcej oprogramowania i nie wywala się przy co drugim kliknięciu, tak jak czyni to Fedora (znaczy konkretne aplikacje się wywalają, nie cały system).

Potestowałem wersję ostateczną i muszę przyznać, że przede wszystkim niewiele różni się od buildów sprzed tygodnia (co pewnie nikogo nie dziwi, bo ile zmian można wprowadzić w ciągu tygodnia?). Wizualnie gnome-shell na mnie sprawia bardzo pozytywne wrażenie — całość jest ładna, prosta i elegancka. Animacje są nienachalne i pomagają zorientować się w tym, co dzieje się na pulpicie. Od tej strony zdecydowany plus.

Drugi zdecydowany plus za to, że odważyli się wyjść poza status quo utrzymywany przez praktycznie wszystkie środowiska graficzne od blisko 20 lat. Chociaż pulpity różnych systemów i środowisk graficznych wyglądają zdecydowanie różnie, dzielą jakąś wspólną ideę tego, jak powinny wyglądać i się zachowywać (np. wielu przeciętnych użytkowników komputera nie potrafi odróżnić KDE 4 od Windowsa 7, co najlepiej świadczy o ich podobieństwach). Tymczasem GNOME 3 (gnome-shell) próbuje to przedefiniować, co jest krokiem zdecydowanie pozytywnym (inne pytanie, czy w dobrym kierunku).

Wreszcie świetnym pomysłem jest daleko idąca integracja różnych elementów środowiska. Np. w jednym menu można wybrać swój status na komunikatorze oraz wyłączyć komputer (BTW: aby wyłączyć komputer, trzeba otworzyć menu użytkownika i przytrzymać klawisz Alt — pojawi się odpowiednia opcja w miejscu wstrzymywania; myślę że wiele osób ma z tym problem, bo nie czyta dokumentacji). Jeżeli ktoś pisze do nas wiadomość, można mu odpisać bezpośrednio z okienka o niej informującego, które na dodatek grzecznie czeka, aż się nim zainteresujemy. Osobiście nie miałem możliwości tego sprawdzić w praktyce, ale ładnie widać to na filmikach na youtube.
Z drugiej jednak strony, tak silna integracja elementów środowiska powoduje, że jesteśmy ograniczeni do tego, co twórcy GNOME uważają za dobre dla nas. Inny komunikator (przynajmniej do czasu napisania odpowiedniej wtyczki, o ile je obsługuje) nie będzie zachowywał się tak fajnie jak Empathy, a Empathy nie wszystkim musi się podobać.

Wad gnome-shell jest więcej, różnej wagi. Najwięcej jest drobnych pierdółek, które prawdopodobnie zostaną poprawione w ciągu najbliższych dwóch wydań. Np. jeżeli się najedzie kursorem myszy na wskaźnik dźwięku na górnym panelu i poruszy rolka, to głośność faktycznie się zmienia, ale użytkownik ma bardzo ograniczoną informację o tym, w jakim zakresie.

Trochę cięższy kaliber to okienko uruchamiania poleceń (to pod alt+f2), które co prawda obsługuje historię (+) oraz dopełnianie tabulatorem (przynajmniej na Fedorze, bo na openSUSE coś nie chciało to dzialać), ale to dopełnianie tabulatorem jest zrobione beznadziejnie — okienko dopełnia polecenie do miejsca, gdzie nie ma żadnych wątpliwości (np. wicd-gtk i wicd-cli do wicd-), ale potem stoi i czeka na kolejny znak od użytkownika. A jeżeli użytkownik zapomniał nazwy polecenia, to jest w ciemnej dupie, bo nie może liczyć na żadną podpowiedź.

Inną poważną wadą jest kiepsko zrobiona obsługa środowiska przez klawiaturę. Obsługa przy pomocy myszy jest cycuś-glancuś i można zrobić praktyczni wszystko, co się chce. Klawiatura w tym przypadku jest bardziej ograniczona. Np. cała obsługa dasha (tego po wciśnięciu klawisza Windows) jest z poziomu klawiatury praktycznie niemożliwa. Niby można się przełączać między konkretnymi obszarami skrótem ctrl+alt+tab (co wymaga paraliżu lewej ręki i jest chyba niemożliwe do wykonania bezwzrokowo), ale np. przełączenie się na obszar okien zupełnie nic nie daje. Po wejściu do dasha oknami nie da się zarządzać, ponieważ skrót alt+tab zupełnie nie działa. Można jednak zmieniać wirtualne pulpity. Których, notabene, nie sposób ułożyć w koło (znaczy żeby po ostatnim był pierwszy), a przynajmniej ja takiego sposobu ani w konfiguracji ani w dconfie nie znalazłem.

Właśnie — część rzeczy (np. focus podążający za kursorem myszy, alt+PPM do zmiany rozmiaru okna) mozna ustawić tylko z poziomu pewnego typu rejestru GNOME. Można to zrobić programem dconf (który na Fedorze wywala się zaraz po uruchomieniu) albo gconf-editor (którego na Fedorze w ogóle nie ma). Akurat tego nie uważam za błąd, ponieważ zupełnie nie przeszkadza mi polityka ukrywania części opcji. Użytkownik który ich naprawdę potrzebuje, sobie znajdzie i zrobi.

Niestety, nie wszystko da się i przy pomocy dconfa zrobić. Np. nie widziałem nigdzie opcji dodawania skrótów klawiszowych do własnych poleceń. Mozna podpiąć skrót pod terminal, program pocztowy, kalendarz, wyszukiwanie plików i coś tam jeszcze, ale jeżeli ktoś potrzebuje jeszcze jakiegoś polecenia, to niestety.

Generalnie, z mojego punktu widzenia, GNOME 3 wygląda obiecująco, ale jeszcze nie jest gotowy do wygodnego codziennego użytkowania przez bardziej zaawansowanych użytkowników. Zmiana paradygmatu i idąca za nią konieczność zmiany przyzwyczajeń to jedno, ale czuję, że nie na wszystkie zmiany proponowane przez gnome-shell jestem gotów się zgodzić.
Wydaje mi się, że sprawa GNOME 3 wygląda podobnie do KDE 4 te 3 lata temu — pierwsza stabilna wersja to bardziej taki development snapshot niż środowisko które naprawdę nadaje się do użycia. KDE 4 dojrzało gdzieś w okolicach trzeciej odsłony (chociaż wciąż wiele osób uważa że KDE 3.5 było ostatnim KDE zdatnym do użycia) — ciekawe ile czasu będzie potrzebowało GNOME 3.

Tymczasem za 3 tygodnie (28 kwietnia) premiera Ubuntu 11.04, w którym domyślnym środowiskiem będzie Compiz z wtyczką Unity. Przy całej mojej antypatii do Ubuntu, trzymam kciuki za powodzenie projektu :) .