Forum Debian Users Gang

Olej wszystko. Zostań ninja.

ja bym został ninją;)

w sumie wykształcenie nie gra bardzo roli bardziej się liczy doświadczenie
administrowanie to bym sobie odpuścił chyba że własnym kompem/siecią

założył bym firme, skupił się np na programowaniu i pracy zdalnej (im więcej zajęć tym lepiej)
możesz mieć firme w Wąchocku, mieszkać w Warszawie i pracować dla chińczyków;)

no i ZUS jest bardzo 'ciężki' sprawdz czy dają jeszcze zwolnienie na start

zostań profesorem na uczelni.

Wiesz w życiu najczęściej zostajesz tym gdzie złapiesz się do pracy na dane stanowisko...

@lis6502:

Heh, niestety taka smutna polska rzeczywistość, ja np. na uczelni miałem jakże "przydatny" przedmiot dla programisty - grafika ;] ktoś może się oczywiście kłócić że wszystko się przyda, ale dla mnie studia to NIE POWINIEN BYĆ ogólniak, a u nas często tak jest :(

Co do firm to też nie jest tak prosto - pierwsza firma w której robiłem, zatrudniała ~ 250 osób, starali się w miarę rozdzielać zadania, więc programista programował (i ewentualnie analizował), grafik robił grafikę, tester testował itd. z kolei teraz robię w małej firmie (20 osób ogólnie, w tym powiedzmy 5 związanych z tworzeniem stron) i tak - projekt robię sam od paru miechów, muszę to samemu zanalizować, opierdzielać, przetestować, wystawiać, dbać o repozytoria, jakby nie kumpel który "robi za" admina to i backupy baz bym musiał samemu robić ;p plus taki że się człowiek uczy samodzielności.

Jeszcze dodam że musisz sobie odpowiedzieć na jedno pytanko (wiem, wiem, za dużo tych pytań ;p) - czy lubisz tworzyć strony, czy jednak raczej klepać kod "niskopoziomowy"? Ja np. nie lubię webówek, mimo że w nich robię i jakbym mógł to bym zmienił na coś na niższym poziomie. Tutaj właśnie bajery typu elektronika i mikrokontrolery pomagają ;]

Jeszcze raz co do kursów - one oczywiście mogą pomóc w znalezieniu (zwłaszcza) pierwszej pracy, ale niewiele poza tym. Wyjątkiem są kursy bardzo specjalistyczne, np. jak zrobisz sobie porządny kurs na jakiś moduł w Catii (za powiedzmy 10 000 - 20 000 zł) i znajdziesz firmę która poszukuje ludzi do Catii, to na pewno ZNACZĄCO zwiększy to Twoje szanse podczas rekrutacji w stosunku do ludków co "No miałem na studiach przez 1 semestr i zaliczyłem na 5!" ;] w ogóle to certy chyba trzeba podzielić na dwie kategorie - certy CV'kowe, które niewiele wnoszą, oraz takie które realnie świadczą o wiedzy - tyle że te drugie zwykle kosztują duuuuuże pieniądze i nie są łatwe do uzyskania, np. egzamin Cisco na któryś tam wyższy poziom certyfikacji z obsługi ich serwerów enterprise ponoć wygląda tak:

Wchodzisz do hali z 50 szafami rackowymi i dostajesz polecenie: "Gdzieś tutaj coś nie działa, ma pa 2 h żeby to znaleźć i naprawić. CZAS START"

Jak dasz radę znaczy że się nadajesz jako administrator i możesz zarabiać niezłą kasę ;]

Z drugiej strony podstawowe certy od M$ są tak proste że każdy kto coś tam robi w .NET sobie poradzi - taki cert o niczym praktycznie nie świadczy i pracodawcy dobrze o tym wiedzą ;]

Pozdrawiam.

zacznij czytac Bukowskiego - to cie troche wyprostuje i nabierzesz dystansu.

Jeśli w przyszłości chciałbyś zostać kimś więcej niż zwykłym pracownikiem, czyli zdobyć wyższe stanowisko (kierownik) to wyższe wykształcenie absolutnie wymagane, bez względu na to jakie, ale musi być. Ze średnim niestety kierownikiem trudno zostać, więc ja bym sugerował pomęczyć się te 3 lata i zdobyć papierek. W przeciwnym razie w pewien sposób zamykasz sobie drogę. Mowa tu oczywiście o "cudzych" firmach. Bo bez jakiegokolwiek papierka można założyć własną firmę i odnieść sukces. Nikt Solorza i Kulczyka o wykształcenie nie pyta.

@hello_world:

Ja pracowałem na razie tylko w prywatnych firmach i jednak zawsze na ofercie widziałem wymóg "Wyższe wykształcenie lub ostatni rok studiów". Zależy pewnie od stanowiska. Raczej ciężko znaleźć robotę jako programista (zwłaszcza pierwszą kiedy nie mamy doświadczenia) bez wykształcenia - chyba że jako murzyn od PHP...

Fakt faktem, że jak ktoś odważny to może własną działalność założyć i wtedy mieć to wszystko gdzieś ;] nie ma złotego środka.

@lis6502:

W sumie to pytanie - umiesz na tę chwilę programować (podstawy Javy, .NET, C++ albo czegoś podobnego) ? Jak tak to powysyłaj CV i zobaczy czy będzie odzew jakiś w firmach do których byś chciał iść ;] może seryjnie się rynek zmienia i się dostaniesz.

@hello_world:

Kiedyś czytałem blog (nie umiem sobie przypomnieć) polskiego programisty w Google. Zwracał on uwagę na studia w kontekscie IT a dokładnie profesjonalnego programowania.
Napisał że jest to wielka stata czasu gdzie człowiek niszczy sobie (przyporządkowuje się pewnym schematom) światopogląd.
Na Polski sytem jestem wkurwiony z kilku powodów:
- właśnie na konieczność wymagania wyższego wykształcenia (jakby gwarantowało pisać programy i wymyślać przełomowe algorytmy)

Tylko niestety pamiętać trzeba że większość z nas jednak będzie robić w firmach zarządzanych przez takie osoby :( tylko małe "ale" to zwykle szefostwo powyżej kierownika ma takie widzi mi się odnośnie wykształcenia "no bo jak to?! Chcesz zatrudnić w naszej SUPER FIRMIE kogoś bez STUDIÓW!!!" (oczywiście kutafony zdarzają się wszędzie i na kierownika *uja można też trafić).

Przecież oczywiste jest że jak taki domorosły kierownik zespołu patrzy na wyższe wykształcenie to prosi się aby ludzie którzy mają wizję w głowie przejmowali inicjatywę w    swoje ręce i zakładali firmy i zwyczajnie miażdżyli taki project managerów z ich developerami na rynku.

Wiesz co, to też nie jest takie proste - fajne wizje się ma, tylko realizacja tych wizji zwykle okazuje się mniej "fajna". Prawda leży po środku. Zwykle wygląda to tak: zaczynamy projekt, wszyscy pełni entuzjazmu, ooo tyyyyle nowych pomysłów, tyle fajnych założeń "No! Wreszcie zajebisty projekt zrobimy! Bez błędów, z logowaniem zajebistym, stabilny piękny, JEEEE!", po miesiącu jak już nabiera to kształtu już entuzjazmu mnie, po 2 -3 już widzisz że jednak np. repository pattern nie był najlepszym pomysłem w tej aplikacji i się na siebie wkurwiasz, potem przychodzi szefostwo i robi wrzutkę bo "Ważny klient! I trzeba na wczoraj zmodyfikować program XYZ", realne tracisz na tym np. tydzień, oczywiście czasu na stary projekt więcej nie dostaniesz, bo jak to tak ;]

Po kilki miesiącach się okazuje że żeby się w ogóle wyrobić musisz tak gonić na skróty że zaczyna się robić syf (i konia z rzędem temu kto wytłumaczy szefowo że taniej jest pisać dobry kod, niż potem poprawiać shit, zresztą fakty takie że jak piszemy dla kogoś to zwykle są kary umowne za spóźnienie, a nie ma kar jakościowych więc...) a kod wygląda jak samochód ze szrotu połatany taśmą klejącą ;]

Po pół roku wszyscy chcą to gówno zakończyć i brać się za nowy projekt żeby znowu wrócił ten początkowy entuzjazm ;]

Bottom line - jak dla mnie: młodzi z pomysłami są fajni jak masz nieograniczony budżet na testowanie tych pomysłów (np. Google, M$ czy inne duże firmy na to stać), natomiast jak chcesz coś realnie napisać wyrabiając się w budżecie to nic nie zastąpi programistów z DOŚWIADCZENIEM którzy mają umiejętność balansowania, jakości i szybkości pisania kodu, min. dlatego nie ma aż takiego znaczenia czy robisz w C/C++/Javie czy .NET, bo paterny których się nauczyć można zastosować w każdym z tych (i wielu innych) języków. Dlatego też bardzo dużą kasę zarabiają dobrzy analitycy (zwykle byli programiści, którzy mają na tyle dobrą psychę że nie zamordowali jeszcze żadnego klienta który po raz 10 zmienił zdanie ;p).

Każdy z nas tutaj zdaje sobie sprawę że aby programować z dużej litery P to trzeba mieć wrodzone predyspozycje.

Nie do końca - znaczy są ludzie którzy się nie nadają, są geniusze którzy każdy patern ogarniają w 10 sekund (mam takiego kumpla ;] jemu coś pokażesz zaraz Ci powie "ooo to by się przydało w takiej, takiej i takiej sytuacji"), no i są tacy jak JA i takich jest najwięcej ;p - czyli nauka przez (bolesne) doświadczenie. Jak patrzę na swój kod ze studiów i porównuję z tym teraz to... się przyznawać nie chcę do tego starego ;p

Jeśli mówię o programowaniu to nie mam na myśli wyświetlenia hello world tylko skomplikowane algorytmy poparte matematyką (w grafice macierze itp.)

Mała uwaga - programista od algorytmów matematycznych niekoniecznie nadaje się do programowanie dobrych webówek, czy programów obrabiających pierdyliony terabajtów danych (i oczywiście vice versa). Ja ostatnią macierz robiłem na studiach na metodach numerycznych, a jednak za programistę się uważam ;p

Prawda taka że matematycznych programistów jest bardzo niewielu (choć zarabiają zwykle super kaskę) i robią w bardzo konkretnych branżach (modelowanie numeryczny, aplikacje CAD itd) których u nas jak na lekarstwo :( . Są jeszcze programiści mikro-kontrolerów czy maszyn CNC i pewnie jeszcze wiele innych. Programista, programiście nie równy ;]

Pozdrawiam.

Wracając do stopniowania to na własnym przykładzie moge przytoczyć kilku wykładowców.
Miałem jednego  od programowania komputerów który najpierw wprowadził nas do basha potem zakonczył na sortowaniach w algorytmice(w c). Gość umiał sobie wszystko zorganizować na własnym lapku (wirtualizacja) przydzielił każdemu dostęp do swojego zdalnego srodowiska. Miał tylko tytuł mgr. Jego zajęcia były wspaniałe.

Miałem również Pana dr mgr inz kŧory wykładał java (ee) jak zaczął się wywalac jboss i nie umiał zaradzić a mówiliśmy ze można by skorzystać  z tomcata który się instalował out of box to wycofał się. Nie wspomnę już o wykładzie, zwyczajnie sie zasypiało.

Można by powiedzieć że ten doctorek powinien być lepszy. Nic bardziej błednego.

@Huk

Wiesz co, to też nie jest takie proste - fajne wizje się ma, tylko realizacja tych wizji zwykle okazuje się mniej "fajna". Prawda leży po środku. Zwykle wygląda to tak: zaczynamy projekt, wszyscy pełni entuzjazmu, ooo tyyyyle nowych pomysłów, tyle fajnych założeń "No! Wreszcie zajebisty projekt zrobimy! Bez błędów, z logowaniem zajebistym, stabilny piękny, JEEEE!", po miesiącu jak już nabiera to kształtu już entuzjazmu mnie, po 2 -3 już widzisz że jednak np. repository pattern nie był najlepszym pomysłem w tej aplikacji i się na siebie wkurwiasz, potem przychodzi szefostwo i robi wrzutkę bo "Ważny klient! I trzeba na wczoraj zmodyfikować program XYZ", realne tracisz na tym np. tydzień, oczywiście czasu na stary projekt więcej nie dostaniesz, bo jak to tak ;]

Po kilki miesiącach się okazuje że żeby się w ogóle wyrobić musisz tak gonić na skróty że zaczyna się robić syf (i konia z rzędem temu kto wytłumaczy szefowo że taniej jest pisać dobry kod, niż potem poprawiać shit, zresztą fakty takie że jak piszemy dla kogoś to zwykle są kary umowne za spóźnienie, a nie ma kar jakościowych więc...) a kod wygląda jak samochód ze szrotu połatany taśmą klejącą ;]

Ja do takiej stresu się nie nadaje. Wolę mniejszą kaskę ale i żyć spokojniej.

Ostatnio edytowany przez hello_world (2014-04-06 11:47:41)

@Huk
zgadzam się z Tobą i rozumiem ten przykład.
Trzeba wiedzieć o jednej rzeczy. Ludzie nie związani z wytwarzaniem oprogramowania mają mylny pogląd że oprogramowanie to się robi next, next accept i finish.
Jeżeli programista nie umie znaleźć złotego środka(dla jednych to JMT dla innych fajka, skręt i inne) to jest to tylko droga w dół.
Paradoksalnie najgorszy dla programisty jest czas. Móżg niestety starzeje się, młodzi spragnieni pracy dobija sie do drzwi.
Gdzies przeczytałem taką informację ktora krazy między programistami:
Jeśli w wieku 40 lat nie masz udziałów w jakieś firmie i zwyczajnie nie leżysz sobie to możesz sobie powiedzieć że dupa z ciebie a nie programista.

@kamikaze:

:D zajebiste! A jakie prawdziwe :D Dzięki za poprawę humoru ;]

z mojego punktu widzenia wygląda to tak:
- szukaj pracy w dużych miastach(Wrocław, Warszawa, Trójmiasto, Kraków, Poznań), duża informatyka jest w dużych firmach a dużo dużych firm jest w dużych miastach :D,
- wyższe wykształcenie nie jest potrzebne jak masz odpowiednio poukładane w głowie,
- kasę lepiej wydać na dobre szkolenia (np wszystkie technologie Oracle, jak sieci to musowo CCNA, w większości przypadków przewiniesz się przez aplikacje javowe czyli jakieś szkolenia z midleware też się przydadzą, w dzisiejszych czasach również wirtualizacja Cię nie ominie czyli VMware, XEN itp itd),
- bądź pewny tego co umiesz i Ceń się odpowiednio