Forum Debian Users Gang

Jest wydany na licencji GNU GPL w wersji 2, co oznacza, że kod źródłowy oraz dzieła pochodne (np. pliki binarne) mogą być dowolnie modyfikowane i rozpowszechniane, tak długo jak długo są dystrybuowane na tej samej licencji (GNU GPLv2).

Natomiast pobranie kodu źródłowego do użytku komercyjnego ze strony producenta jest płatne. Licencja GNU GPL nie mówi nic o tym, że kod źródłowy musi być dostępny za darmo; więcej, już w pierwszym punkcie stwierdza się, że można pobierać opłaty za fizyczny proces przekazywania kodu źródłowego (nośniki, serwery, łącza itd.) oraz można za opłatą udzielać gwarancji na oprogramowanie (normalnie programu licencjonowane GNU GPL zawierają klauzulę o braku jakiejkolwiek gwarancji, nawet gwarancji przydatności do użycia). Dzięki temu FSF może poprowadzić wyraźną linię demarkacyjną między „nie-wolnym” oprogramowaniem a „komercyjnym” oprogramowaniem — może istnieć wolne komercyjne oprogramowanie i DansGuardian jest tego przykładem.

Ponadto autor DansGuardiana zastrzegł swój znak towarowy. To również nie stoi w sprzeczności z GNU GPL. Np. Firefox i Thunderbird są zastrzeżonymi znakami towarowymi Mozilla Corporation, o czym użytkownicy Debiana wiedzą lepiej niż ktokolwiek (gdyby było inaczej, w repozytorium mielibyśmy Firefoksa a nie Iceweasela).

Co do pytania kiedy należy za DansGuardiana zapłacić — lepiej powiedzieć, kiedy nie trzeba za niego płacić. Nie trzeba za niego płacić jeżeli pobierasz wersje z repozytorium swojej dystrybucji. Opiekun paczki pobiera kod źródłowy ze strony projektu (czyni to do użytku niekomercyjnego, więc nic nie płaci) i dystrybuuje go na licencji GNU GPL. Autor DansGuardiana nie może wymóc na nikim, żeby nie dystrybuował za darmo dzieł pochodnych (choćby jedyną zmianą była jedna nieużywana funkcja, która nic nie robi), więc pobieranie wersji z repozytorium jest dozwolone do każdego użytku.

Jeżeli chodzi o podane przykłady — trzeci z nich jest bezdyskusyjny, drugi i pierwszy pewnie można przy odrobinie retoryki wybronić w taki sposób, aby wersję pobraną ze strony użytkować bez opłat. Ale zwykła uczciwość wymaga, żeby tego nie robić i zwyczajnie zapłacić za programy, dzięki którym zarabia się na chleb. Autor też chce mieć co do garnka włożyć.

Skoro już o tym rozmawiamy, to licencja GNU GPL mówi, że w przypadku, gdy rozpowszechniasz pliki binarne programu opartego o GNU GPL, musisz umożliwić odbiorcom dostęp do kodu źródłowego. Nie musisz kodu źródłowego udostępniać od razu z plikami binarnymi i możesz pobierać opłaty manipulacyjne. Ale tylko gdy rozpowszechniasz pliki binarne — nie musisz nic udostępniać, jeśli ich nie rozpowszechniasz publicznie. W ten sposób Google może serwery swojej wyszukiwarki uruchamiać na Linuksach z bardzo silnie połatanymi jądrami i nie musi tych łatek nikomu udostępniać — Google udostępnia dostęp do usługi, a nie pliki binarne (chociaż, z tego co mi wiadomo, akurat Google sporo oddaje z powrotem do kernela, więc jest to przykład dość wyimaginowany).

Po napisaniu tego wszystkiego przyjrzałem się dokładniej stronie projektu i zauważyłem stronę, na której jest dokładnie wyjaśnione, kiedy trzeba płacić, a kiedy nie:
http://dansguardian.org/?page=copyright2.