Forum Debian Users Gang

Kamil2685 napisał(-a):

Sprawa polega na tym że mam skrypt, kopiuję go do /etc/init.d/skrypt.sh, nadaje prawa do wykonania i uruchamiam polecenie:

Kod:

update-rc.d /etc/init.d/czas.sh defaults 20

a w rezultacie otrzymuje błedy:

Kod:

update-rc.d: using dependency based boot sequencing
update-rc.d: error: unable to read /etc/init.d//etc/init.d/czas.sh

Sądząc po komunikacie błędu, powinieneś zrobić

update-rc.d czas.sh defaults 20

Ale ja się tam nie znam, swój jeden skrypt z init.d napisałem na podstawie /etc/init.d/skeleton i dodałem z poziomu sysv-rc-conf.

W skrypcie startowym, zaraz po #!/bin/bash trzeba dodać nagłówek :

### BEGIN INIT INFO
# Provides:          skrypt
# Required-Start:  patrz_niżej_co tu dodać  
# Required-Stop:  patrz_niżej_co_tu_dodać
# Default-Start:     2 3 4 5
# Default-Stop:      0 1 6
# Short-Description: proba
# Description:       Enable service provided by daemon.
### END INIT INFO

Gdy w sekcji Required dodamy :
$local_fs $all – dopisane zostanie na samym końcu
$remote_fs $syslog – dopisane zostanie z „numerem 19”
Zostawiając sekcje pustą dostaje „numer 01”
Do startu dodajesz skrypt będąc w katalogu /etc/init.d/ i wydając komende :

update-rc.d moj_skrypt.sh defaults

Edytka
Aj sory nie zauważyłem, że masz nagłówek, więc tylko ostatnie zdanie będzie rozwiązaniem Twojego problemu.

Ostatnio edytowany przez ba10 (2011-06-21 15:04:12)

nie rób

 echo $zmienna1 $zmienna2....

tylko zrób tak

for i in $@;do echo $i;done

Wtedy wyświetli Ci tylko tyle parametrów i bez dodatków ile podasz do skrzyptu.

winnetou napisał(-a):

nie rób

Kod:

 echo $zmienna1 $zmienna2....

tylko zrób tak

Kod:

for i in $@;do echo $i;done

Wtedy wyświetli Ci tylko tyle parametrów i bez dodatków ile podasz do skrzyptu.

albo po prostu

echo "$@"

winnetou napisał(-a):

@thal - w sumie ;) najciemniej pod latarnią xD Nie wiem dlaczego ale na najprostsze rozwiązania wpadam na końcu albo wcale ;)

W tym jednym przypadku to rozwiązanie się sprawdzi, ale rzadko kiedy chcesz po prostu wypisać parametry na STDOUT. Zazwyczaj chcesz coś z nimi zrobić. A wtedy i tak musisz użyć pętli. Właśnie dlatego nie wpadłeś na to rozwiązanie — jest równie proste co nieprzydatne.

Kamil2685 napisał(-a):

np. to w wyniku wywołania skryptu w sposób: ./skrypt par1 par2
otrzymam coś takiego:
par1 par20

Nie, otrzymasz

par1 par2        par10

bash nie wie, czy $10 to parametr 10. czy parametr 1. potraktowany jako ciąg znaków z dopisanym zerem na końcu. Uznaje, że chodzi o ten drugi przypadek. Aby go upewnić, że chodzi jednak o pierwszy (czyli 10. parametr pozycyjny) zapisz to:

${10}

Pętelka to o wiele lepsze rozwiązanie tylko troszeczkę cięższe ale grunt że działa ;)

jest elastyczne i w takich przypadkach powinieneś je stosować unikając rozwiązań na sztywno

Ostatnio edytowany przez thalcave (2011-06-21 21:18:00)